Chłodna historia: Na wczasy Skodą Favorit

 Ostatnio spacerując w okolicach ulicy Anielewicza natrafiłem na garaże. Garaże jak garaże. Zwykłe, jeszcze pewnie za komuny budowane, z rodzaju tych które w wyobraźni każdego miłośnika starych fur kryją wychuchane Borewicze i inne perły PRL ujeżdżane przez starszych państwa. Problem niestety jest taki, że zazwyczaj owe mityczne garaże zamknięte są na cztery spusty i nie ma absolutnie żadnego sposobu  żeby sprawdzić ich zawartość. Stąd mój entuzjazm gdy tym razem jedno ze stanowisk okazało się otwarte i wytaczała się z niego Alfa 159. A obok...obok stała sobie piękna piaskowa Favoritka na czarnych blaszkach i jej dumny, zaawansowany wiekiem właściciel.

 Okazało się, że Alfa należy do córki, której kierowca Favoritki użyczył garażu. Córka zabrała swoje kułore sportiwo i pojechała a ja wdałem się w pogawędkę ze starszym panem. I zostałem uraczony typową historią w grzybowym sosie. Była to opowieść z gatunku tych jakie przy każdej takiej rozmowie  ale dla mnie osobiście za każdym razem to ciekawe doświadczenie. Zwłaszcza kiedy właściciel jest miłym starszym panem a nie zgrzybiałym grzybem.

 Skoda została kupiona w 1991 i od tego czasu miała jednego, obecnego właściciela. Starszy pan pojechał po nią aż do Jeleniej Góry pod, wtedy jeszcze, Czechosłowacką granicę. Wogóle to jest piękne bo auto ma jeszcze szyby z napisami "Made in Czechoslovakia". A przypominam że było to raptem 25 lat temu.  W przedstawicielstwie Skody w Jeleniej Górze stały same czerwone i granatowe Favoritki. Pan wziął jedyną piaskową. Przebieg ma w granicach 80-90 tys. ale jaki dokładnie to nie wiadomo bo rok temu urwała się linka od licznika. Różnica może nie być duża bo starszy pan śmiga nią tylko na przysłowiową "działeczkę". Oraz co ciekawe raz w roku ładuje do Skodovki wnuczka i ciśnie ponad 600 km w jedną stronę do Kołobrzegu na wczasy. Co razem daje ponad 1200 km w obie strony. Zazdroszczę wnuczkowi takich atrakcji bo mnie niestety nad polskie morze dziadkowie wozili Astrą G. Srebrną...

 Auto jest regularnie serwisowane w pobliskiej stacji obsługi Skody. "Tam jak się pojedzie prosto i potem dwa razy w lewo i pod tym takim wiadukcikiem w prawo, wie pan". Niestety mimo, że urodziłem się na Woli to nie mam pojęcia gdzie owa stacja obsługi jest. Tak czy siak regularne przeglądy Favoritka przechodzi śpiewająco. Jak twierdzi właściciel: "Panie, oni mnie za każdym razem namawiają żebym ja się na Octavię nową wymienił, że klimatyzacje dostanę. A mnie ta klimatyzacja to nie potrzebna, wiesz pan". Podejście bardzo słuszne.

I tu dochodzimy do najciekawszej rzeczy a mianowicie faktu że Favoritka jest kompleksowo, od nowości zabezpieczona antykorozyjnie. Wszystkie spawy, łączenia blach i zagłębienia pokryto tym takim czarnym mazidłem zabezpieczającym. Pokazuje to jak fundamentalnie zmieniło się myślenie i stosunek ludzi do samochodów przez ostatnie 25 lat. Jestem ostatnią osobą która powiedziałaby że PRL i niedostatki gospodarki centralnie planowanej były rzeczą dobrą ale trzeba przyznać, że przynajmniej uczyły poszanowania do posiadanych rzeczy. Samochód był towarem luksusowym o który należało dbać bo innego nie można było kupić. Obecnie obserwujemy jak samochody stają się czymś w rodzaju czajników czy kolejnej pary butów które użytkujemy jakiś czas po czym wyrzucamy. Żaden producent nie produkuje obecnie samochodu którym będziemy w stanie po 25 latach przejechać trasę Warszawa-Kołobrzeg i z powrotem. To się po prostu nie opłaca bo ludziom wbito do głów, że lepiej dla nich będzie kupić słabej jakości samochód który po upływie okresu gwarancyjnego wymienią na nowy. A, że przy okazji będą musieli wziąć kredyt na 5 lat w jakimś niemieckim banku to już nikt nie mówi. Ja rozumiem, mamy dobrobyt i ludzi stać. Tylko czy nie lepiej mieć samochód o którym wiemy że można na nim polegać w każdej sytuacji?